Zadanie I

Liofilizacja i ekstrakcja owoców

Antyoksydanty pochodzenia naturalnego dzielimy na hydrofilowe i hydrofobowe. Pierwsze z nich dobrze rozpuszczają się w wodzie, a w komórkach roślin znajdują się w cytoplazmie i wakuoli. Związki hydrofobowe nie rozpuszczają się w wodzie i występują w komórkach głównie w błonie komórkowej. Aby można było wykorzystać roślinne antyoksydanty w badaniach naukowych, należy je wyizolować (wyekstrahować) z komórek. Aby można było przeprowadzić ekstrakcję (wymycie) lipidów z materiału biologicznego, należy go najpierw wysuszyć. Usuwanie wody w konwencjonalny sposób (odparowanie) wymaga podgrzania próbki do bardzo wysokiej temperatury, co najczęściej uszkadza materiał biologiczny. Dlatego wykorzystano metodę nazywaną liofilizacją. Liofilizacja polega na usunięciu z liofilizowanego materiału wody poprzez jej sublimację (zmianę stanu skupienia substancji ze stałego na gazowy, z pominięciem fazy ciekłej). Próbki zamrożono w ciekłym azocie do temperatury −195,8°C, a następnie wstawiono do liofilizatora, w którym, po stopniowym obniżeniu ciśnienia, doszło do odsublimowania wody. Ekstrakcji (wymycia) przeciwutleniaczy dokonano stosując etanol, w którym rozpuszcza się zarówno większość związków hydrofilowych, jak i umiarkowanie niepolarnych, hydrofobowych.